Skolimów się bawi – 1917

9 lipca 1917 r. Józef Piłsudski nakazał polskim legionistom odmówić złożenia przysięgi na wierność cesarzom Niemiec i Austro-Węgier. W odwecie dwa tygodnie później 22 lipca Józef Piłsudski i Kazimierz Sosnkowski zostali aresztowani przez Niemców i osadzeni w twierdzy w Magdeburgu. Oficerowie odmawiający złożenia przysięgi zostali zamknięci w obozie w Beniaminowie pod Warszawą, a szeregowi w Szczypiornie koło Kalisza. 24 lipca – została stoczona bitwa pod Krechowcami, między walczącymi po stronie rosyjskiej polskimi ułanami a Niemcami. 15 sierpnia powstaje w Lozannie założony przez Romana Dmowskiego Komitet Narodowy Polski. 25 sierpnia podaje się do dymisji Tymczasowa Rada Stanu, a na jej miejsce powstaje 12 września Rada Regencyjna Królestwa Polskiego. “Stary porządek” związany z państwami centralnymi ma się ku końcowi…..

A w Skolimowie w tym czasie, jak informuje “Kurier Warszawski”: W niedzielę [5 sierpnia] o godz. 4 i 1/2 pp. [po południu] w sali “Zagłobin” w Skolimowie na rzecz budowy szkoły miejscowej odbędzie, się bardzo interesujący koncert, z udziałem znakomitych sił artystycznych. P[ani] Felicja Kaszowska odśpiewa szereg pieśni. Nadto wystąpi dyr. St[anisław] Barcewicz “Król skrzypków”. Akompaniuje prof. J[erzy] Lefeld. Koncert ma zapewnione wielkie powodzenie.

 Kim były wspomniane osoby? Toż to śmietanka artystyczna Warszawy.

Felicja Kaszowska, właściwie Felicja Grutzhandler, ps. Gilbert (ur. 12 maja 1867 r. w Warszawie, zm. 18 sierpnia 1951 r. w Bielsku-Białej) – śpiewaczka (sopran). Debiutowała 18 maja 1887 r. na scenie Opery Warszawskiej. 28 listopada 1888 r. zadebiutowała w Metropolitan Opera rolą Urbana w “Hugonotach” Meyerbeera. W latach 1891–1892 była częścią stałego zespołu tego teatru. W 1893 r. odbyła trasę koncertową z Bostońską Orkiestrą Filharmoniczną po czym wróciła do Europy jako sławna śpiewaczka. W 1916 r. dzięki wspólnym staraniom Kaszowskiej, Aleksandra Michałowskiego oraz Stanisława Barcewicza dokonano otwarcia Konserwatorium Warszawskiego.

Stanisław Barcewicz (ur. 16 kwietnia 1858 r. w Warszawie, zm. 29 sierpnia lub 1 września 1929 r. w Warszawie) – skrzypek, dyrygent i pedagog. Jeden z najwybitniejszych polskich wirtuozów. Studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie, następnie w Konserwatorium Moskiewskim, które ukończył w 1876 r. (tu m.in. kończył kompozycję pod kierunkiem Piotra Czajkowskiego). Od 1876 r. występował w kraju, następnie po 1878 r. niemal w całej Europie. Od 1886 r. uczył w Instytucie Muzycznym w Warszawie. W 1885 r. był koncertmistrzem Opery Warszawskiej, w 1886 r. dyrygentem Opery Warszawskiej, w latach 1910–1918 dyrektorem Instytutu Muzycznego w Warszawie. Wykształcił całe pokolenie wybitnych polskich skrzypków, m.in. J. Ozimińskiego, J. Jarzębskiego, M. Karłowicza.

Jerzy Albert Lefeld (ur. 17 stycznia 1898 r. w Warszawie, zm. 22 lutego 1980 r. w Warszawie) – pianista, kameralista, kompozytor i pedagog. Od 1908 r. kształcił się w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Z uczelnią tą i późniejszym konserwatorium związał się od razu wieloletnią współpracą pedagogiczną (1917–1939). Lefeld był wybitnym pianistą-kameralistą, akompaniamentem zajmował się już w młodości, towarzysząc swojemu ojcu, tenorowi-amatorowi. W latach 1917–1926 wystąpił z Stanisławem Barcewiczem na ponad 100 koncertach. Lista artystów, z którymi występował, zawiera nazwiska ponad 50 śpiewaków. Od 1924 r. współpracował z eksperymentalnym studiem radiowym w Warszawie, a później z Polskim Radiem. W latach 1941–1944 zajmował się pedagogiką, koncertował w kawiarniach i w domach prywatnych. Po wojnie do 1971 r. prowadził klasę fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W czasie ponad 60-letniej działalności pedagogicznej wykształcił 40 pianistów, jego uczniami byli m.in. Witold Lutosławski, Stefan Kisielewski, Witold Małcużyński, Jerzy Maksymiuk. W dorobku kompozytorskim Lefelda znajdują się utwory orkiestrowe, kameralne, wokalne i wokalno-instrumentalne.

Warto na koniec dodać, że w tym czasie właściciel “Zagłobina” Hugon Seydel przebywał w Rosji.

za: “Kurier Warszawski” nr 213 z soboty 4 sierpnia 1917 r.

Może ci się także spodobać...