Katarzyna Witwicka urodziła się 1 listopada 1913 r. w Kijowie w mieszanej polsko-rosyjskiej rodzinie. Była córką zamożnej Rosjanki i polskiego oficera 12. Pułku Ułanów Podolskich. Ze względu na przebytą w dzieciństwie ciężką chorobę, pobierała domową edukację, a egzaminy zdawała eksternistycznie. W latach 20. przeprowadziła się z rodziną do Konstancina, gdzie mieszkała w willi „Maryla”. W 1931 r. przeprowadziła się do Warszawy.
Willa “Maryla”, Ul. Sienkiewicza, Konstancin-Jeziorna, 2011 r.
Była tłumaczką literatury rosyjskiej i francuskiej, członkinią Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Opublikowała 12 książek. Była autorką przepięknych autobiograficznych “Opowiadań konstancińskich” prezentujących przedwojenne życie w podwarszawskim uzdrowisku.
“Opowiadania konstancińskie“, Nasza Księgarnia 1980, ilustracje Wiktor Sadowski
Była wielką miłośniczką Kresów. Zbierała różne artefakty związane z tematyką kresową, ale przede wszystkim fotografie i pocztówki. Stworzyła dużą kolekcję kresowych pocztówek. Kolekcja fotografii z lat 1918-1939 przedstawiających panoramę kresowych miasteczek znajduje się w Ośrodku „Karta” w Warszawie. W 2000 r. Muzeum Literatury w Warszawie zakupiło od Witwickiej 170 poleskich pocztówek. Kolekcję swoich pocztówek prezentowała w Ośrodku „Karta” i w bibliotece Mazowieckiego Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie. Pisywała do kwartalnika “Filokartystyka””.
Katarzyna Witwicka. Fot. z książki K. Witwickiej “Polesie. Kadry pamięci“, Lublin 2003
W ostatnich latach życia mieszkała w Domu Pomocy Społecznej „Budowlani” na warszawskiej Woli. Zmarła 24 lutego 2003 r. w Warszawie.
Historyk wojskowości i starożytności, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Wieloletni pracownik wydawnictw książkowych (m. in. kierownik redakcji historii działu encyklopedii i słowników PWN), prasowych, ostatnio pracownik naukowy Wojskowego Biura Badań Historycznych, w latach 1981-89 redaktor, wydawca, wykładowca i aktywny działacz podziemia solidarnościowego. Od ćwierć wieku mieszkaniec Skolimowa, prowadzący Konstanciński Klub Historyczny.
