Kościół w Skolimowie

Historia skolimowskiego kościoła zaczyna się w październiku 1902 roku, kiedy to podczas zebrania obywateli Skolimowa powstał zapoczątkowany przez Ferdynanda Szulca projekt wzniesienia niewielkiej kaplicy.

Uroczystość poświęcenia kaplicy w Skolimowie (1905 r)

 

3 lipca 1903 roku Minister Spraw Wewnętrznych nadesłał pozwolenie na budowę i w połowie sierpnia tegoż roku ks. prałat Dudrewicz w asyście duchowieństwa i licznie zebranej publiczności dokonał poświęcenia kamienia węgielnego. Komitet budowy pod przewodnictwem Konrada Meklemburga, Witolda Biernackiego i Stanisława Pniewskiego urządzał w tym czasie w Skolimowie i Konstancinie liczne zabawy połączone ze zbiórką składek przeznaczonych na budowę świątyni. Rok później stał już nieotynkowany pusty budynek bez wieży a 2 lipca 1905 roku nastąpiło poświęcenie gotowej kaplicy i oddanie jej na użytek wiernych. Projektodawcami kościoła byli architekci Bronisław Brochowicz-Rogoyski, Władysław Kossowski oraz Adam Krysiński, a plac pod budowę ofiarował Wacław Preker – właściciel dworu w Skolimowie. Początkowo była to utrzymana w neogotyku jednonawowa kaplica którą zdobiła usytuowana niesymetrycznie do korpusu strzelista kunsztownie wykończona wieża. Budynek był kilkakrotnie modyfikowany – w 1910 roku właściciel skolimowskiej willi „Wersal” Teodor Gwizdalski ufundował drugą wyższą wieżę kościoła. W tym samym roku ze składek parafialnych zakupiono dzwon. 5 października 1923 roku kardynał Aleksander Kakowski erygował w Skolimowie nową parafię pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej.

Kościół w Skolimowie (prawdopodobnie lata dwudzieste XX wieku)

 

Dziesięć lat później przystąpiono do rozbudowy tego niewielkiego wówczas kościoła i 6 września 1936 roku powiększona o fronton i dwie nawy boczne świątynia została konsekrowana przez arcybiskupa warszawskiego Stanisława Galla. Autorem rozbudowy był inżynier Stefan Gebel a pracami kierował architekt Henryk Gay. W 1952 roku na jedną z wież kościoła trafił dzwon o imieniu „Feliks”, poświęcony przez proboszcza Feliksa Wasilewskiego. Trzydrzwiowy fronton wieńczy figura Matki Boskiej. Wielki Ołtarz, który zaprojektował podobno architekt Hugo Kudera, jest dziełem warszawskiej firmy Karmańskich. W jego centralnym punkcie umieszczono obraz Matki Bożej Anielskiej, kopię znajdującego się w Londynie znanego obrazu Bartolomea Murilla. Autorem kopii jest Adam Kossowski. Boczne ołtarze zaprojektował skolimowski artysta Maciej Wierciński a wykonał stolarz Julian Krawczyk. Obraz św. Teresy w prawej kaplicy i św. Jana w lewej ufundował redaktor i wydawca tygodnika satyrycznego ,,Mucha” Władysław Buchner. W lewej bocznej nawie kościoła znajduje się obraz św. Antoniego z Padwy, kopia obrazu włoskiego malarza Enrico Dolizzi pędzla Macieja Wiercińskiego, w prawej zaś obraz Matki Boskiej Częstochowskiej ufundowany przez Zofię Zarańską, właścicielkę skolimowskiej willi „Leśniczówka”. Obraz św. Andrzeja Boboli autorstwa Bronisława Fedyszyna ofiarować miał Władysław Buchner. Witraże ufundowała i wykonała firma Białkowskich, a ławki ufundowała Janina Pomianowska, żona cukiernika Romana Pomianowskiego.

Kościół w Skolimowie (1912 r)

Za głównym budynkiem kościoła znajduje się stylowa plebania wybudowana w latach 1912-1913 według projektu architekta Adama Krysińskiego. Z plebanią sąsiaduje dom parafialny wybudowany w latach 1983-1984. W ogrodzie pomiędzy tymi budynkami stoi wykonana z piaskowca figura Matki Boskiej Niepokalanej – proboszcz skolimowskiej parafii przeniósł ją spod wyburzanego pod komisariat policji starego domu przy ul. Ogrodowej w Jeziornie. W 1925 roku w codziennych eucharystiach w skolimowskim kościele uczestniczyła siostra Faustyna Kowalska, mistyczka i stygmatyczka przebywająca wówczas dla podratowania zdrowia w znajdującym się nieopodal domu wypoczynkowym wynajmowanym przez siostry Matki Bożej Miłosierdzia. Z czasu pobytu w Skolimowie Siostra Faustyna zapamiętała wizję czyśćca, której opis pozostawiła w swym „Dzienniczku”.

wykorzystano obszerne fragmenty tekstu sporządzonego na potrzeby przewodnika po Konstancinie i okolicach – “Kalejdoskop Konstancina”, Konstancin-Jeziorna 2015

Może ci się także spodobać...