Wielka Wojna trwa już dwa miesiące. Pod Warszawą walczą armie rosyjskie i niemieckie.
11 października 1914 r. w Warszawie zaczęła się wyładowywać 13 Syberyjska Dywizja Strzelców z I Syberyjskiego Korpusu Armijnego. Kolejno transporty opuściły Syberyjskie Pułki Strzelców 49, 50, 51 i 52 oraz XIII Syberyjska Brygada Artylerii. 14 października wyładunek dywizji się zakończył.
Dowódca 13 Syberyjskiej Dywizji Strzelców – generał-lejtnant Андреев Петр Андреевич
Jej pułki od razu były przerzucane na południe od Warszawy. 17 października dywizja znalazła się na linii frontu. Rosyjskie dowództwo przygotowywało uderzenie na nacierające od południa na Warszawę oddziały niemieckie. Na odcinku I Syberyjskiego Korpusu Armijnego (od Wisły do Nowo-Iwicznej) skupiono sześć pułków strzeleckich, cztery baterie LXXVII brygady artylerii, połowę L brygady artylerii. W odwodzie stanęły cztery pułki 13 Syberyjskiej Dywizji Strzelców oraz pułk Kadecki Strzeleckiej Szkoły Oficerskiej z Piotrogrodu.
Oficerowie 50 Syberyjskiego Pułku Strzelców
O godzinie czwartej w nocy 18 października ruszył do ataka na Nową-Iwicznę 1 Syberyjski Pułk Strzelców. Nastepnie kolejne pułki atakowały pozycje przeciwnika. Jednak wydarzenia nad Jeziorką przebiegały nie tak jak zakładało dowództwo rosyjskie.
50 Syberyjski Pułk Strzelców przybył do Powsina o godz. 2:25 w nocy i już przed południem musiał wspierać kompaniami walczące i krwawiące pułki I Syberyjskiego Korpusu Armijnego. W wyniku ciężkich całodziennych walk próba przejścia do natarcia na lewym skrzydle zgrupowania rosyjskiego zakończyła się niepowodzeniem. Wyjściowych pozycji wprawdzie nie porzucono, jednak Niemcy utrzymali kluczowe punkty obronne i nie pozwolili Rosjanom przebić się za rubież rzeki Jeziorki. O godz. 23:00 kompanie pułku wycofały się lewy brzeg rzeki Jeziorki po wysadzonym już moście. Następnie przez Klarysew pułk dotarł do Bielawy, gdzie obsadził okopy na zachodnim skraju wsi.
Chwila odpoczynku. Żołnierze 50 Syberyjskiego Pułku Strzelców
W walkach 18 października 50 Syberyjski Pułk Strzelców stracił 7 oficerów (wśród nich dowódcę batalionu i trzech dowódców kompanii) i 291 podoficerów i szeregowych. Wśród poległych tego dnia był m.in. chorąży Жиляев Владимир Сергеевич. Na tablicy na grobie żołnierzy rosyjskich zapisano datę 5 października (według kalendarza juliańskiego, według kalendarza gregoriańskiego był to 18 października).
Жиляев Владимир Сергеевич i karta z pułkowego spisu poległych
Miejsce pochówku Жиляевa. Przedstawiciele niemieckiego Czerwonego Krzyża prawdopodobnie na cieciszewskim cmentarzu. 1916-1917 r.
Historyk wojskowości i starożytności, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Wieloletni pracownik wydawnictw książkowych (m. in. kierownik redakcji historii działu encyklopedii i słowników PWN), prasowych, ostatnio pracownik naukowy Wojskowego Biura Badań Historycznych, w latach 1981-89 redaktor, wydawca, wykładowca i aktywny działacz podziemia solidarnościowego. Od ćwierć wieku mieszkaniec Skolimowa, prowadzący Konstanciński Klub Historyczny.
