Jest rok 1900. Początek lata. Sobota 30 czerwca. Skolimów. Odbywa się tutaj kolejna impreza…
Ale odwołajmy się do prasowej wzmianki:
Letnicy, zamieszkali w Skolimowie, urządzili, w kilka dni po zwykłym obchodzie świętojańskim, powtórzenie „Wianków”. Zabawę ożywił przyjazd z Warszawy „Lutnistów” pod wodzą wiceprezesa p[ana] Wołoskiego”.
O jakich “Lutnistach” tu mowa?
Piotr Muszyński postanowił założyć stowarzyszenie śpiewu chóralnego w Warszawie (na wzór lwowskiego). Uzyskał pomoc u urzędnika kolei Nadwiślańskich Filipa Wołowskiego, który pomógł mu przy opracowaniu projektu założenia w Warszawie towarzystwa śpiewaczego pod nazwą „Lutnia”. Wypracowany statut po podpisaniu przez: Stanisława Ciechomskiego, Feliksa Gebethnera, Miłosza Kotarbińskiego, Piotra Maszyńskiego i Filipa Wołowskiego, przesłano do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Statut ten został zatwierdzony 25 września 1886 r.
Filip Wołowski
2 grudnia 1886 r., w lokalu użyczonym przez Resursę Obywatelską spotkało się dziewiętnastu założycieli i po podpisaniu odpowiedniego protokółu, Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia” formalnie i statutowo rozpoczęła swoją działalność. Wybrano także pierwszy zarząd „Lutni”, w skład którego weszli: Adolf Pepłowski — prezes, Filip Wołowski — wiceprezes, Piotr Maszyński — dyrektor, Julian Maszyński — skarbnik, Miłosz Kotarbiński — sekretarz, Tadeusz Czapelski — gospodarz i bibliotekarz.
Zarząd Towarzystwa Śpiewaczego “Lutnia” w Warszawie – 1911 r. Zaznaczony Henryk Neuman
Pierwszy koncert „Lutni” odbył się w sali Resursy Obywatelskiej w marcu 1887 r. I to właśnie ten zespół w trzy lata po powstaniu pojawił się w Skolimowie, pod kierownictwem Filipa Wołowskiego i zapewne Piotra Maszyńskiego.
Ciekawostką jest to, że wśród członków „Lutni” znalazł się Henryk Neuman (później jej sekretarz) mieszkaniec Skolimowa, członek Towarzystwa Przyjaciół Skolimowa i Chylic oraz Rady Obywatelskiej Uzdrowiska Skolimów powołanej w 1917 r.
Rady Obywatelskiej Uzdrowiska Skolimów – 1917 r. Zaznaczony Henryk Neuman
Ciekawi mnie gdzie miała na terenie Skolimowa występ „Lutnia”. Willi „Zagłobin” Hugona Seydla jeszcze nie było…
Źródło: "Biesiada Literacka" nr 28 z 1900 r.
Historyk wojskowości i starożytności, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Wieloletni pracownik wydawnictw książkowych (m. in. kierownik redakcji historii działu encyklopedii i słowników PWN), prasowych, ostatnio pracownik naukowy Wojskowego Biura Badań Historycznych, w latach 1981-89 redaktor, wydawca, wykładowca i aktywny działacz podziemia solidarnościowego. Od ćwierć wieku mieszkaniec Skolimowa, prowadzący Konstanciński Klub Historyczny.
