Pozostałości dawnego mostu kolejowego prowadzącego do parku. Usunięto je dopiero w początkach XXI w. Fragment pocztówki z lat osiemdziesiątych, zb. A. Zyszczyka.
Likwidacja bocznicy kolejki wilanowskiej do parku nastąpiła w 1952 r. Budynek drewnianego dworca rozebrano kilka lat później. Jednakże o ile większość osób pamiętała parkowy dworzec, tylko niektórzy zapamiętali pozostałości infrastruktury kolejki.
Stanislaw Pietruszyński nadesłał w marcu 2025 r. następujące wspomnienia: „Pamiętam park z budynkiem stacji, z budynkiem węglowni i pompy z wodą do napełniania parowozów, a to stało w miejscu gdzie dzisiaj stoi pomnik Jan Pawła II. Po zawieszeniu kursowania kolejki odbywały się tu różne imprezy, festyny ( z loteriami) gdzie bratu udawało się prawie zawsze coś wygrać, a mnie niestety nie.
Moje wspomnienia związane z kolejką w parku to zapamiętany fragment od mosty nad rzeką Jeziorka. Zaraz za mostem po prawej stronie był ogrodzony teren gdzie na rogu od strony rzeki stał mały budynek oraz brama wjazdowa na teren rozpoczynającej działalność „Zespołu Pieśni i Tańca Skolimów”, natomiast (za dzisiejszym deptakiem do Hugonówki ) tory wchodziły w szpaler krzaków bzów, który jak pamiętam dochodził do budynku stacji który mieścił się na wysokości dzisiejszego basenu hotelu Eva Park. Ja miałem przyjemność spotkać jeden raz przyjazd kolejki tzw. „Samowarka”, czyli z parowozem. Zakończenie trasy i uzupełnienie węgla oraz wody odbywało się z magazynu z węglem, który znajdował się mniej więcej w miejscu gdzie w tej chwili stoi pomnik Jana Pawła II. Natomiast nigdy na tej stacji nie widziałem lokomotywy spalinowej, którą wszyscy nazywali „Motorkiem”. Po zlikwidowaniu dojazdu kolejki do parku, na terenie stacji często odbywały się spotkania i festyny ( z loteriami co dla dzieci było bardzo dużą atrakcją). Jak pamiętam wtedy bywało bardzo dużo osób.
W latach 50-ch na trasie z Wilanowa do Piaseczna, przez Rozjazd Oborski ( na terenie stacji Rozjazd Oborski znajduje się w tej chwili Zakład Energetyczny) czasami jeszcze jeździły tzw. Samowarki, ale najczęściej w zimę kiedy było dużo śniegu, a zdecydowanie częściej jeździły składy tzw. „Motorku”, a którymi dojeżdżałem do szkoły w Piasecznie”.
Janusz Wielocha w 2013 i 2025 r. wspominał lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte: „Ja już budynku nie pamiętam, ale kojarzę jeszcze fragmenty torów i starą zwrotnicę w trawie, gdzie się kiedyś w trawie ukryłem (nie wiem, czy miałem już 3 lata, ale fajnie było, jak wszyscy mnie szukali). A dalej, w ciągu ulicy Skargi, przed bramą do parku, po lewej stronie był czerwony budyneczek zwany węglarką. Przez mgłę pamiętam jeszcze resztki torów i zwrotnice obok „węglarki”. Właśnie, węglarka. Tak nazywaliśmy budyneczek z czerwonej cegły przy torach, przed wejściem do parku z ciągu ulicy Piotra Skargi po lewej stronie. Przez jakiś czas był tam niewielki skład opału, albo tylko tam się kupowało, a wozacy przywozili z Jeziorny, dokładnie już nie pamiętam, malutki byłem”.
Także w jego wspomnieniach pojawił się skład węgla: „Po likwidacji węglarki opał można było zakupić wyłącznie w Jeziornie „na żeberku”.
Wspomniana tu nazwa „Żeberko” odnosi się do konkretnego terenu – 1,8 hektara gruntów po dawnym budynku Gminnej Spółdzielni „SCh” (GS), położonego tuż przy torach linii siekierkowskiej (do 2013 r. prowadzących także do dawnej fabryki papieru). „Żeberko kolejowe” to potoczne określenie na tor ochronny (lub tor bezpieczeństwa), czyli krótki tor odgałęziający się od głównego toru kolejowego, który kończy się ślepo (np. kozłem oporowym). Jego główne zastosowanie to zatrzymanie pojazdu szynowego, który przypadkowo zjechałby z toru głównego lub bocznicy – zapobiega to kolizji lub wykolejeniu w bardziej niebezpiecznym miejscu. „Żeberko” było więc określeniem na fragment torowiska, który właśnie taką rolę pełnił – stąd potoczna nazwa przylgnęła do okolicznego terenu. Wśród osób zamieszkujących te tereny przed 1990 r. funkcjonuje do dzisiaj.
Jeśli więc ktoś może uzupełnić powyższe informacje, dokonać identyfikacji miejsca, lub może podzielić się jakimś wspomnieniem z nimi związanym, bądź posiada inne dokumenty wspomnienia na ten temat, prosimy o wpis w komentarzu lub na facebooku lub nadesłanie wiadomości na maila archiwa@okolicekonstancina.pl
Kurator Archiwum Wspomnień, oddany idei jego tworzenia i prowadzenia..
