Juliusz Pomorski “Pistol”, syn Fryderyka urodził się 7 kwietnia 1896 r. w Stanisławowie. Brał udział w obronie Lwowa 1918-1919 i wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. W 1922 r. opuścił szeregi Wojska Polskiego. W 1926 r. we Lwowie ukończył studia prawnicze. W Przemyślanach prowadził kancelarię adwokacką (do 1939 r.), uczestnicząc w życiu społecznym jako prezes organizacji Akcja Katolicka. Brał udział w kampanii wrześniowej, służąc w Podolskiej Brygadzie Kawalerii (sędzia polowy). Był jeńcem wojennym w Oflagu II A i II D Grossbom.
W 1945 r. zamieszkał w Gdyni. Został kierownikiem Wojewódzkiego Biura Kontroli Prasy (1945 r.). Prowadził własną kancelarię adwokacką. Następnie przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy i tu dalej prowadził kancelarię. W 1952 r. został członkiem Zespołu Adwokackiego nr 4 w Warszawie, dwa lata później przeszedł do Zespołu Adwokackiego nr 24 w Warszawie (pracował tu 22 lata). Obok praktyki adwokackiej wykonywanej w Zespole, był radcą prawnym w takich instytucjach jak: Centrala Produktów Naftowych, Centrala Handlowa Przemysłu Drzewnego, Zakłady Gazownictwa Okręgu Warszawskiego, Centrala Przemysłu Farmaceutycznego. Z rejestru członków Zespołu Adwokackiego nr 24 w Warszawie – ze względu na wiek – został skreślony 13 maja 1976 r. Był członkiem Stronnictwa Demokratycznego.
Adwokat Juliusz Pomorski mieszkał w Skolimowie, gdzie był radcą prawnym Miejskiej Rady Narodowej i jej bardzo aktywnym radnym. W 1965 r. na sesji tej rady postawił wniosek o usunięcie członków partii z prezydium, motywując tym, że są oni związani dyscypliną partyjną i postępują w pracy społecznej tak jak każą im władze partyjne.
Między innymi jego postawa, która zresztą nie była odosobniona w środowisku skolimowskim, przyczyniła się do tego, że w 1969 r. na najwyższych szczytach władzy partyjno-rządowej PRL zapadła decyzja o połączeniu Skolimowa-Konstancina z robotniczą Jeziorną w jeden organizm miejski. Powstał Konstancin-Jeziorna, “połączenie miasta elity partyjnej z miastem klasy robotniczej”.
Juliusz Pomorski zmarł 13 stycznia 1995 r.
W 1957 r. grupa warszawskich prawników-katolików zaczęła organizować stałe spotkania. Na tych “konferencjach” podejmowano tematy religijne i społeczne. Organizowano pielgrzymki prawników do Częstochowy. W grudniu 1960 r. Wydział III komendy MO m. st. Warszawy założył sprawę obserwacji operacyjnej o kryptonimie “Pallotyni” na grupę prawników-katolików “przejawiającą wrogą działalność przeciwko PRL”. W 1965 r. sprawa obserwacji została zamknięta. Wśród rozpracowywanych osób był i Juliusz Pomorski “znany ze swojej antysocjalistycznej postawy politycznej”.
Źródła: Wojciech Kujawa, Sprawa kryptonim „Pallotyni”: Służba Bezpieczeństwa wobec warszawskiego duszpasterstwa prawników (1960–1965) [w:] "Przegląd Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej" nr 3 z 2010, s. 221-254; Leszek Frączak, Szpalty pamięci: adwokat Juliusz Pomorski (1896-1995) [w:] "Palestra" nr 5-6 z 1995, s. 258-259.
Historyk wojskowości i starożytności, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Wieloletni pracownik wydawnictw książkowych (m. in. kierownik redakcji historii działu encyklopedii i słowników PWN), prasowych, ostatnio pracownik naukowy Wojskowego Biura Badań Historycznych, w latach 1981-89 redaktor, wydawca, wykładowca i aktywny działacz podziemia solidarnościowego. Od ćwierć wieku mieszkaniec Skolimowa, prowadzący Konstanciński Klub Historyczny.
