Zdjęcia: Sklepik w Ciszycy

Sklepik w Ciszycy, nieopodal pętli autobusu PKS i wału wiślanego. Lata sześćdziesiąte XX w.. Zdjęcie udostępnione w 2016 r. przez p. Andrzeja Makulskiego.

Jak wspominał darczyńca, drewniany sklepik-kiosk znajdował się w Ciszycy, gdzie można było ugasić pragnienie. Sklepik funkcjonował przy końcu drogi, przy pętli gdzie ostatni przystanek miał PKS relacji Warszawa-Ciszyca i kończył się asfalt. Ze wspomnień redaktorów portalu wynika, iż autobus ruszał z ówczesnego PKS Warszawa-Mokotów (jak przypomniał w mailu do redakcji p. Jan PKS zaczął jeździć dopiero w latach dziewięćdziesiątych z Dworca Południowego, którego nazwę zmieniono później na Metro Wilanowska), przy ul. Puławskiej (na skrzyżowaniu z ul. Ursynowską), Al. Wilanowską autobus jechał w kierunku Wilanowa, następnie Jeziorny, skąd skręcał do wsi nadwiślańskich kursując najpierw do Gassów. Autobusy jeździły do wsi nadwiślańskich od 1951 r., choć nie od początku do Ciszycy, rozmówcy nie byli sobie dokładnie w stanie przypomnieć  kiedy wyasfaltowano drogę. Autobusy przestały dojeżdżać do Ciszycy w połowie lat dziewięćdziesiątych. Ciszyca była popularnym miejscem wypoczynku, zarówno na łasze piaskowej, która pełniła funkcję plaży, jak i wędkarskiego. W tamtym czasie wały były regularnie koszone i nie porastała ich bujna roślinność. Zmieniło się to dopiero w latach dziewięćdziesiątych. Sklepik istniał jeszcze w latach osiemdziesiątych, przy pętli autobusowej PKS – raczej taki kiosk, gdzie były różne drobiazgi. W połowie lat dziewięćdziesiątych jeszcze stał, ale już pusty. Rozebrano go najprawdopodobniej podczas przebudowy drogi – gdy wyasfaltowano drogę wzdłuż wału. 

W sklepiku jak przypomnieli komentujący po zamieszczeniu zdjęcia w mediach społecznościowych jeszcze do lat osiemdziesiątych można było wypić piwo w kuflu. Na początku lat dziewięćdziesiątych nie można już było go pić na miejscu, a oferta była raczej ofertą zwykłego sklepiku.

Obecnie Ciszyca pozostaje popularnym miejscem wypoczynku, mimo iż plaża znajduje się na terenie rezerwatu.

——————————————————————————————————————————————-

Jeśli ktoś może uzupełnić powyższe informacje, lub może podzielić się jakimś wspomnieniem z nimi związanym, bądź posiada inne dokumenty  wspomnienia na ten temat, którymi może się podzielić, prosimy o wpis w komentarzu lub na facebooku lub nadesłanie wiadomości na maila archiwa@okolicekonstancina.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *