Pod koniec stycznia w Karczewie miała miejsce promocja książki Elżbiety Piskorz-Branekovej i Łukasza Maurycego Stanaszka „Strój wilanowski z nadwiślańskiego Urzecza” (Seria: „Atlas Polskich Strojów Ludowych”, red. nauk. zesz. A. Mironiuk-Nikolska, t. 45, cz. IV. Mazowsze i Sieradzkie, z. 11, Wrocław 2015). Nie miałem jeszcze okazji zapoznać się z książką, lecz zamieszczam kilka podobizn, które zapewne znalazły się lub mogły się w niej znaleźć.
Charakterystyczne cechy tradycyjnego wilanowskiego ubioru to granatowa (czasem także w różnych odcieniach zielonego) sukmana z czerwonym kołnierzem i czerwonymi mankietami oraz pas w zbliżonym kolorze. Do tego biała koszula, sukienne spodnie oraz czarne wysokie buty. Równie ciekawy jest kapelusz, noszony niekiedy przez młodzieńców (a może po prostu kawalerów?) z pawim piórkiem lub podobną ozdobą.
Dla porównania wizerunki włościan opublikowane przez Oskara Kolberga (1857):
I na koniec ciekawy, choć mało reprezentacyjny strój włościanina opisany przez Kolberga jako „od Piaseczna”, a bardziej szczegółowo jako „Obory – Warszawa”. Możliwe, że jest to uboższa wersja przeznaczona na zimniejsze dni, na co wskazuje futrzany kołnierz.
historyk, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Autor książki „Ślady działań wojennych z września 1939 roku w Piasecznie, Konstancinie i okolicy”, Konstancin 2014.
Kontakt z autorem – chyliceiokolice@gmail.com
