Łączność wojskowa w Oborach (1939 r.)

Kilkakrotnie na naszym portalu pisaliśmy o lotnisku w Oborach w tekstach  RWD w Oborach i Lotniska oborskie.

Także obszerny artykuł Dawida Miszkiewicza o lotnisku w Oborach można znaleźć na stronie Wirtualnego Muzeum Konstancina. Jest on rozszerzonym fragmentem książki Dawida „Ślady działań wojennych z września 1939 roku w Piasecznie, Konstancinie i okolicy”.

Wracamy do tego tematu.

Według planu mobilizacyjnego lotnisko w Oborach miało być lotniskiem zapasowym (kryptonim „Siano”) dla dwóch eskadr myśliwskich: 111 i 112 eskadry Brygady Pościgowej. Plany te zostały w ostatniej chwili zmienione, a główne lotnisko przeniesiono do Zielonki, na północny-wschód od Warszawy. Główną przyczyną była możliwość zapewnienia lepszej łączności radiowej z własnymi samolotami oraz możliwość obserwacji nadlatujących samolotów nieprzyjaciela. We wrześniu 1939 r. lotnisko w Oborach ostatecznie nie zostało wykorzystane, a obie eskadry 30 sierpnia po południu odleciały na lotnisko polowe Zielonka koło Warszawy.

Pomimo tych zmian, rzut kołowy 123 eskadry myśliwskiej Brygady Pościgowej przyjechał jednak w ostatnich dniach sierpnia koleją do Piaseczna. Ostatecznie został przerzucony na lotnisko polowe „Żyto” w Poniatowie.

Zmieniające się co chwila decyzje dyslokacyjne nie przeszkodziły w przygotowaniach sieci łączności. Taka sieć telefoniczna została zaprojektowana do lotniska w Oborach (dwa aparaty telefoniczne). Dzięki temu można było stąd  bezpośrednio łączyć się z Zielonką. Linia omijała Warszawę. Ważnym punktem tej linii była także centrala w Skolimowie, dzięki której można było kontaktować się z Okęciem i Babicami pomijając centrale warszawskie.

Publikuję dwa dokumenty na ten temat. Pierwszy to zarządzenie dowódcy obrony przeciwlotniczej gen. bryg. Józefa Zająca (w czasie kampanii wrześniowej był Naczelnym Dowódcą Lotnictwa i Obrony Przeciwlotniczej) do dyrektora Biura Wojskowego Ministerstwa Poczt i Telegrafów z 11 kwietnia 1939 r. w sprawie sieci dozorowania łańcucha warszawskiego. Drugim dokumentem jest schemat sieci łączności warszawskiego zgrupowania lotniczego. Oba dokumenty znajdują się w zbiorach Wojskowego Biura Historycznego w Rembertowie (I.302.4).

Dziękuję Zbigniewowi Moszumańskiemu za zwrócenie mi uwagi na te dokumenty.

Może ci się także spodobać...